Een land van contrasten

Halong Bay wordt door velen als één van de hoogtepunten van Vietnam genoemd, en niet zonder reden. Met prachtige "karst" rotsformaties die uit de zee steken en vele grotten wordt het ook wel 1 van de natuurlijke wereldwonderen genoemd. Ik had dan ook veel zin om het te gaan aanschouwen, al weerhield het matige weer (graden en bewolkt werd voorspeld) me om een 2 of 3-daagse trip te boeken. Dus de dagtour geboekt en ik kwam terecht in een bus met enkel Russen en gelukkig de Engelse Leanne naast me. Na ruim 4 uur waren we er en het weer was opvallend goed; zon en 20+ graden was wel beter dan ik in Hanoi gezien had. Een mooie boottocht volgde met daarbij een stop waarbij we mochten kajakken en een grot bezoeken. Beiden hadden hun hoogte- en dieptepunten. Bij het kajakken was het zowel een hoogte als dieptepunt toen we al vrij snel vol op een rots vast kwamen te zitten, en aan de andere kant een rots ons weerhield om ons eruit te duwen (het Engelse spreekwoord "caught between a rock and a hard place" was hier wel van toepassing). Na enige hulp konden we toch onze weg vervolgen en bleek dat we eigenlijk best goed konden kajakken, maar onze kajak en afwijking naar rechts had..

De grot was op zich best mooi, maar het hielp niet dat ze alles belicht hadden met vele verschillende kleuren. Van rood tot groen, van blauw tot geel, alsof de grot anders te saai was? Gelukkig konden ze dat niet met de karst rotsen doen...

Anyway, daarna was het tijd om terug te gaan. Tenminste, dat dachten we. Ik en nog 1 van de groep werden random uitgekozen en ons werd verteld dat we niet meer in de bus pasten en even moesten wachten op een andere. Uiteindelijk kregen Leanne (die ook naar aanbod om te wachten) en ik gezelschap van nog 4 anderen waar ze hetzelfde tegen gezegd hadden. Er kwam echter geen andere tourbus zoals beloofd, maar ze wilden ons op een lokale bus zetten, die er veel langer over zou doen! Na lang weigeren, rondbellen en protesteren kregen we echt niets geregeld bij de Vietnamees die ons terug moest brengen, en zijn we maar met de lokale bus terug gegaan. Na een verschrikkelijk lange en vervelende tocht in een overvolle bus met weer bizar slechte muziek op het tv'tje en veel wachten waren we om half 11 pas terug in het hostel, in plaats van half 8 zoals gepland. Eenmaal terug heeft mijn hostel nog er achteraan gebeld en een kleine refund kunnen regelen.

De volgende dag stond in het teken van de reis naar Hoi An, waarbij ik eerst naar Danang zou vliegen. Daarvoor moest ik wel eerst nog een helse tocht achterop een scooter overleven. Met mijn grote backpack op mijn rug en de kleine voorop sprong ik achterop de scooter die me naar de minibus naar het vliegveld zou rijden. Alleen had deze zo'n haast dat ik niet eens een helm(pje) kreeg om op te doen, en hij vloog bijna letterlijk door de straten. Door rood licht, auto's inhalend waar dat eigenlijk niet zou kunnen, afsnijdend over de stoep, en dat allemaal op een scootertje met slappe banden, slechte vering en met handvaten die los zaten. Soms moest ik mn knieën intrekken om geen auto te raken, of goed vasthouden om er niet voor of achterover vanaf te vallen. Blij dat ik het overleefd had ging de reis per minibus, vliegtuig, te voet, per (lokale) bus en weer te voet een stuk makkelijker.

In Hoi An aangekomen bleek al snel dat het vinden van betaalbare accommodatie hier een stuk moeilijker is, waardoor ik het nu moet doen met een hotel met zwembad. Die avond maar het stadje bekeken en er aan de waterkant gegeten. Hoi An is echt een plaatje! Oude koloniale huisjes en bruggen en straten van vele honderden jaren geleden zorgen ervoor dat het er erg mooi uit ziet, en met veel minder verkeer (al zijn er nog genoeg scooters, ze zijn wel iets minder gehaast) maakt het de stad ook erg prettig. Het is echt een plek om rustig rond te slenteren, bij de rivier een hapje of drankje te doen of gewoon de sfeer in te ademen wanneer je er doorheen fietst of loopt.

Een erg prettige omgeving dus met gelukkig ook een erg prettige temperatuur intussen. Toch mis ik Hanoi ook wel een beetje en wil ik misschien wel verder reizen, ik weet het niet. Qua bezienswaardigheden stelde Hanoi niet veel voor, maar het hostel waar ik verbleef (Little Hanoi Hostel) was het beste dat ik totnogtoe meegemaakt heb (vooral dankzij het personeel) en de mensen zodra je ze beter leert kennen zorgden voor een erg prettige ervaring. En dat ondanks een dag ziekte, het matige weer, het gebrek aan werkende Wi-Fi en de "service" van de Halong Bay tour die ik had genomen. Elke stad kent zo zijn pareltjes, soms moet je gewoon geluk hebben!