Back to reality

Het moge duidelijk zijn: reistijd en het aantal blogs dat ik schrijf zijn erg aan elkaar gerelateerd. Het is dan ook al even geleden dat ik mijn eerste blog van deze vakantie schreef en het streven om minstens wekelijks wat via dit medium van me te laten horen is dan ook lang niet gehaald. De reden hiervoor is vooral tijd; waar ik eerder in Azië regelmatig 6 uur in de bus zat gaat het transport dit keer een stuk sneller, en gaan we morgen alweer voor de 8e en 9e vlucht in 3 weken tijd. Ons reisschema ziet er dan uiteindelijk als volgt uit: Amsterdam - Dubai - Kuala Lumpur - Langkawi - Georgetown (Penang) - Cameron Highlands - Kuala Lumpur - Krabi (Koh Lanta) - Bangkok - Kuala Lumpur - Dubai - Amsterdam, waarbij enkel de tocht van en naar de Cameron Highlands geen vlucht betrof. Genoeg punten gespaard bij Air Asia om bij een volgende reis wellicht eens gratis te mogen vliegen :)

Anyway, terug naar het heden, al schrijvende in vlucht nummer 7. De vorige blog eindigde in Langkawi, een kleine 2 weken geleden. Hierna vlogen we naar Georgetown/Penang, wat bekend staat om zijn uitmuntende streetfood en street art, welke door de stad verspreid was zodat het een erg leuke zoektocht was, aangevuld met informatie over de interessante straten en wijken die de stad rijk is. Van beiden hebben we dan ook enorm genoten, en besloegen dan ook het grootste deel van de tijd in Penang. Sowieso bestond al wel verreweg het grootste deel van ons menu uit street food. Van sap uit een zakje tot "won ton mee", smakelijke noodles die door een antiek opaatje kunstig met enorme chopsticks worden gejongleerd, aangevuld met knapperige dumplings, wat groenvoer en een sausje (en dat alles voor minder dan een euro). Elke dag was het weer een plezier om te zien wat voor lunch of diner we nu weer tegenkwamen, en Penang was daarin wel het culinaire hoogtepunt. Dat wordt straks weer behelpen als we thuis zelf onze bammetjes moeten smeren of moeten koken.

Hierna volgde de Cameron Highlands, wat gelegen op 1300 meter meteen een stukje frisser was dan we gewend waren. Eindelijk kwam de lange broek en regenjas goed van pas, aangezien de groene weelde gelijk ook de natste regio van Maleisië betrof. Maar met oneindige theevelden en miljoenen jaren oude regenwouden (de oudste in de wereld!) was dit wel met uitstek het mooiste wat we in Maleisië hebben gezien. Met een tour door de regenwouden, begeleid door een zeer gepassioneerde en enthousiaste gids, zie je de echte schoonheid van het woud, wat helaas wel sterk in grootte afneemt. We bevonden ons in het "mossy forest" op een humuslaag van 2 tot wel 10 meter dik, wat ervoor zorgt dat dit alles meeveert als je erop loopt. Tijdens de tocht werden we gewezen op lokale planten als de insectenetende bekerplanten, maar ook kaneel, citronella en de boom waar tea tree olie van komt (het komt gek genoeg niet van een theeboom). De hoofdact was echter weggelegd voor een groene gifslang, welke op minder dan een meter van ons in aanvalshouding af zat te wachten op een gewillige prooi, terwijl wij uitgelegd kregen over varens, mos en de regencyclus aldaar. Ook de tocht in de 4x4 van onze gids was erg bijzonder, doordat de weg soms echt weg was, de mist niet te missen was, tegenliggers soms dwarsliggers waren en we hier en daar bijna gdwarsboomd waren door omgevallen of weggespoelde bomen. En dat aangevuld met heerlijke thee en scones in een oude Engelse villa, uitmuntende vergezichten over de theeplantages en met nog een aantal trekkings (zelf of met onze nieuwe Canadese vrinden Corey en Karina) door de bossen maakten dit een ervaring dat het slechte weer, het matige hostel en soms het vermis(t)te uitzicht gemakkelijk doen vergeten.

Ook dit lieten we weer achter ons om door te vliegen naar onze volgende bestemming: Krabi in Thailand. Hier aangekomen vinden we al snel een hostel, waar nog 1 kamer beschikbaar is "the boss his private room". Dat bleek ook wel zo te zijn gezien de toiletartikelen in de badkamer, de snacks in de kast en het enorme bed en de ruimtr die het appartement bood. Echter, nadat we terugkwamen van het eten (geserveerd door, hoe kan het ook anders, een ladyboy, welkom in Thailand!), bleek de douche gebruikt te zijn door het personeel en heel de badkamer nat te zijn! Niet echt wat je verwacht bij een "room with private bathroom" dus maar ons beklag gedaan, en na een refund van zo'n 35% en garantie dat zoiets niet meer zou gebeuren zijn we er maar mee akkoord gegaan. Echter, die nacht, om 3 uur 's nachts werd ineens meermaals op de deur (die wij hadden geblokkeerd door er de bank voor te schuiven) geklopt. Daar stond een Thais vrouwtje van middelbare leeftijd, wellicht het poetsvrouwtje, met een handdoek om haar heen druk te gebaren en te wijzen en roept hard: "shared bathroom"! Ik probeer haar uit te leggen dat dat dus echt niet de bedoeling was maar verder dan "nooo, shared bathroom" reikt haar Engels niet. Na een gesprek waarbij ik duidelijk probeerde te maken dat dat niet gaat gebeuren en ze bij de receptie mag gaan klagen heb ik maar de deur weer dichtgedaan, en konden we eindelijk weer proberen genieten van een goede nachtrust.

Gelukkig werden we hierna niet meer gewekt, en konden we een dag later de reis vervolgen naar de hoofdreden om hier naartoe te gaan: Koh Lanta, wat 1 van de mooiste duikbestemmingen ter wereld zou moeten zijn, en dat maakte het meer dan waar! Voor Helena was het de eerste aanraking met het duiken, en samen met onze instructrice hebben we dan ook 3 fantastische duiken gemaakt tot een maximale diepte van 12 meter. Met onder andere een zeeslang, schorpioenvissen, inktvis, cuttlefish, boxerfish en vele andere bijzondere vissen merkte ik wel dat dit van een heel andere orde is dan het duiken in Cambodja of Koh Mak waar ik eerder gedoken heb.

Omdat we hierna (na natuurlijk nog een dagje scooteren op het eiland, en het bezoeken van een tempel op een berg waarvoor we ruim 1200 treden omhoog moesten lopen) toch nog een aantal dagen over hadden en de mensen in Thailand veel vriendelijker bleken te zijn dan in Maleisië, hebben we besloten de reis af te sluiten met een paar dagen Bangkok. Ik was hier al 2 keer eerder geweest, maar Helena nog nooit, dus een bezoek aan het Grand Palace en Wat Pho behoorde toch tot de verplichte nummers daar, maar ook een bezoek aan Chinatown, de weekend market en nog enkele tempels behoorden tot het programma.

Weer enkele opvallende feitjes:
- Thai zijn naast slechte loodgieters (zie hiervoor diverse verslagen van mijn vorige bezoek aan Thailand) ook slechte, of wellicht luie schilders. Bij de douche in ons hostel waren de muren grijs beton en het plafond blauw geschilderd, maar doordat ze hier nooit van schilders-tape of afplakken hebben gehoord was de douchekop wit met blauwe spikkels, en hetzelfde gold voor de deurklink, wc-bril en de douchestang. Daarbij werd dit aangevuld door een 1cm dikke rand met blauwe verf bovenaan bij het plafond, waarbij het lijkt alsof de schilder wel eerst het vermoeden had de muren nog te gaan schilderen maar zich later door gebrek aan tijd, geld, verf, of hoogstwaarschijnlijk vooral zin/energie toch nog bedacht. Hetzelfde zagen we overigens in onze bruin/geel/blauwe boot, welke na meerdere verflagen er niet bepaald beter uit zag, zeker niet aangevuld met de oranje tape die blijkbaar nodig was om een lek in de boot enigszins te dichten.
- Engels blijft moeilijk: ze zagen we fired potato en rice with shirmp, een bordje bij de wc met "do not inject water into ground". En toen Helena "for me yoghurt with fruits" bestelde werd dit ook herhaald en opgeschreven als "for me yoghurt with fruits", en de "breakfast set" bestond blijkbaar uit "sjrambuled egg or fried egg", wat voor 5 euro toch een best duur eitje lijkt te zijn.

Hoe dan ook, het einde van de reis nadert en we hebben genoten. Straks weer terug naar de kou, het werk en de harde realiteit dat de temperatuur toch onder de 20 graden kan komen (laatste week 30+ graden), dat het toch kan regenen, dat je niet op elke hoek van de straat de heerlijkste gerechten tegenkomt, dat je niet overal kan/moet af dingen, en dat lunch en avondeten weer op redelijk vaste tijden genuttigd worden. Welterusten en tot snel.