Chiang Mai, amai!

Zo, daar zit je dan in een kamer zonder stroom.Tijd om de blog bij te werken dus, mits mn telefoon het daarmee eens is.

Maandag (ik denk tenminste dat het maandag was, ik ben intussen elk besef van welke dag het is verloren) zijn we per bus van Sukhothai naar Chiang Mai gegaan. 6 uur in de bus met blèrende Thaise muziek, stoelen die gebouwd zijn voor de kleine Thais, zonder wc en met een airco die veels te koud staat. En bergachtig landschap dient zich aan en we maken ons op voor weer een nieuwe regio. Eenmaal in Chiang Mai vonden we al snel een leuk hostel, en maakten we nieuwe vrienden in de gezellige gemeenschappelijke ruimte.

De dag erna hebben we de stad verkend, wat uitgerust en met onze Engelse vrienden gaan eten en wat drinken. Dat brengt ons bij vandaag...

Buiten de stroomuitval was het sowieso al een bijzondere dag, aangezien we de hele dag met olifanten in de weer geweest. Tenminste, dat dachten we, al bleek onze "full day experience" hetzelfde te zijn als de half day maar dan met meer wachttijd... Maar toch, het was erg bijzonder, eerst kregen we belachelijk lelijke kleren om aan te doen (denk gevangeniskleren van 70 jaar geleden, van spijkerstof met gaten erin) en mochten we de olifanten gaan voeren. De bananen en ananas die we op de lokale markt hadden gehaald werden zo naar binnen geschoven door onze zwaarlijvige vrienden, en erna kregen we een korte training. Het erop en eraf klimmen en springen was niet altijd eenvoudig (ik viel er bijna vanaf) en het besturen ook niet, maar het was wel leuk. Later bij het rondrijden hadden we er eigenlijk niets aan, aangezien de beesten gewoon een pad volgen en de verzorger ze wel in beweging zette.

Hoogtepunt van de tocht was eerst het wassen en erna het besmeuren met modder, met daarbij uiteraard een water en moddergevecht met elkaar en de verzorgers. Dat 1 ervan het nodig vond om met poep te gooien zorgde vooral voor extra fanatisme; met enkele rake worpen als gevolg. Eenmaal terug, gewassen en gedouchet hadden we weer tijd om uit te rusten en te wachten.

Gelukkig was er ook enige consternatie toen er blijkbaar een slang was gesignaleerd en gedood. Deze moest maar even gekookt worden en we konden stap voor stap zien hoe dit gebeurde. Eerste werd het beest in het vuur gegooid, de schubben er vanaf geschraapt en later werd ie open gesneden en ontdaan van ingewanden, waarvan een deel als lekkernij dient. Later toen de slang in een soort soep gekookt werd vroeg men of we ook wilden proeven. Ach, hoe vaak krijg je die kans? Dus maar een lepel gepakt en gegeten! Geheel in Thaise traditie was ook dit gerecht erg pittig, waardoor de smaak niet heel erg duidelijk meer was, maar laten we het er op houden dat het "apart" was, en best een beetje taai. Aangezien ook de botten meegekookt worden sta je best ff te kauwen :).

Na deze bijzondere ervaring weer terug naar het hostel gebracht en niet veel later bevonden we ons in de situatie die me nu al te lang duurt: geen stroom, geen eten en geen idee wanneer de situatie verbetert. Na een enorme wolkbreuk staan de straten hier blank en is alle stroom nu al enige tijd afgesloten. Wanneer jullie dit lezen is dat dus weer hersteld en kan ik via de Wi-Fi het online zetten, maar op het moment is het vooral wachten, wachten en nog eens wachten...