Van Koh Rong naar Koh Kong

Een aantal dagen verder en het uitzicht is weer volledig veranderd. Waar ik me voorheen op het paradijselijke Koh Rong bevond, ben ik intussen in het stille, heuvelachtige Koh Kong. Het scheelt maar 1 letter maar het is een wereld van verschil!

In Koh Rong was mijn doelstelling het PADI Open Water duikbrevet te halen, en dat is gelukt. Doordat er die dag geen andere aanmeldingen waren kreeg ik priveles voor de eerste 3 duiken, iets wat wel fijn was om zo alles goed door te nemen en de onderwaterwereld goed te kunnen bekijken.

Het hoogtepunt was er bij mijn eerste echte open water-duik, toen we ons gelijk bij het afdalen temidden van ruim 100 barracudas bevonden! Helaas waren de duiken op dag 3 wat minder; doordat het de dag ervoor flink geonweerd had was het zicht slechts 4 a 5 meter. Toch viel er nog veel te genieten en zagen we enkele wit met rode zeeslakken, enorme zeesterren met stekels, kleurrijke anemonen en natuurlijk vele vissen, in verschillende soorten en maten.

Helaas ging mijn laatste duik niet geheel vlekkeloos. Toen ik doorgaf dat ik nog 20 van de 200 bar overhad dacht mijn instructeur echter dat ik 70 bar door had gegeven. We doken nog even verder, maar toen ik steeds minder lucht begon te krijgen moest ik toch naar boven, en zonder de voorgestelde "safety stop" die de instructeur nog even in wilde lassen. Bij het bereiken van het oppervlak was mijn lucht namelijk echt op, en kreeg ik zelfs mijn BCD (vest) niet meer gevuld omdat de laatste lucht gebruikt was. Niet echt zoals ik hoopte mijn laatste duik te beindigen, maar gelukkig was het niet definitief mijn laatste duik zullen we maar denken...

Met het duikbrevet op zak (ofja, tegenwoordig is dat allemaal digitaal) ging ik weer terug naar het vasteland: Sihanoukville. Dit keer niet het mooie rustige Otres Beach, maar het meer centraal gelegen, drukkere en lelijkere/vieze Serindepity Beach. De dag erna vertrok ik in de ochtend immers richting Koh Kong.

Dit zou een reisje van 4 uur worden volgens het reisbureau, maar helaas bleek dit weer eens veels te optimistisch. Een uur later dan gepland waren we pas weg, ondanks dat het bordje bij de busstop toch echt "our busses leave exactly on time" aangaf, iets waar ik op voorhand al mijn twijfels over had. Ook viel het op dat er veel mensen naar het veel noordelijkere Phnom Penh in de bus zaten, terwijl dit toch echt niet op de route ligt. Na wat navragen bleek dat onze "directe" bus niet zo direct was, en we halverwege, in the middle of nowhere, over moesten stappen op een andere bus die vanuit Phnom Penh kwam.

Ook hier was het vervoer weer bijzonder. De bus zat zo vol dat mensen vaak met 3 man op 2 stoelen zaten, en ik kwam uiteindelijk in het gangpad op een miniscuul plastic krukje te zitten, met nog enkele locals. De vrouw achter me had een emmer met vissen mee aan boord genomen, wat de reis ook niet bepaald comfortabeler maakte. Maar ach, in deze landen lukt het ze ook om met 5 of 6 man op 1 scooter te zitten, of met 10 in een tuktuk, 4 levende varkens in 1 riksja te proppen, 3 dode varkens of een koelkast of bankstel per scooter te vervoeren of juist met 2 man op hetzelfde krukje als waar ik me op bevond te zitten; ik mocht niet klagen...

Vele oncomfortabele uren later kwam ik na ruim 6 uur toch in Koh Kong aan. Reizen in zuidoost Azië blijft toch altijd weer een avontuur! In Koh Kong stond me nog wat meer onweer te wachten, waardoor de plannen om vandaag al in de jungle te zitten toch in het water vielen. Ik hoopte dan ook eindelijk weer eens een goede nachtrust te pakken, maar helaas.. Net voordat ik wilde gaan slapen zag ik datgene dat ik niet hoopte tegen te komen: bedbugs! Honderden kleine beestjes zaten verspreid op mijn bed, en enkelen hadden zich zelfs in mijn tas genesteld!

Uiteraard kon ik hier niet slapen, dus midden in de nacht ging ik op zoek naar personeel van het guesthouse. Ik wist een jongen die buiten sliep voor gasten die laat terugkwamen wakker te maken, maar helaas had ik hier weinig aan. Hij sprak geen woord Engels, en ik geen woord Khmer, en na het tonen van het probleem wist hij niet met een oplossing te komen. Een andere kamer kreeg ik niet, en na nog enige vruchteloze google-translate communicatie gaf ik het op, heb ik mijn tas gepakt en ben ik maar op zoek gegaan naar een ander hostel.

Om half 1 's nachts stond ik dus weer op straat, hopende dat er nog iets open was. Gelukkig vond ik redelijk snel een kamer die er meer uitzag als een gevangeniscel, zonder bedbugs. Vandaag ben ik weer eens verhuisd en heb ik een redelijk guesthouse gevonden, zonder Wi-Fi, maar met voor het eerst sinds een week weer een warme douche!

Morgen vertrek ik dan toch de jungle in, waar de mangrovebossen, een waterval en hopelijk veel natuurschoon staan te wachten. Daarna hoop ik door te reizen naar Ko Mak om nog eens te gaan duiken, voordat ik maandagochtend weer terugvlieg vanaf Bangkok. Mocht ik het overmorgen niet in 1 keer halen om op Ko Mak te komen, dan zal ik waarschijnlijk nog enkele daagjes in Bangkok spenderen.