Vientiane - Kong Lo - Vientiane

De eerste helft van de reis zit er bijna op, en intussen is Paul alweer vertrokken met de slaaptrein richting Bangkok. Hiermee zijn ook mijn laatste dagen in Laos bijna voorbij, aangezien ik morgen naar Hanoi vlieg.

Waar de vorige blog eindigde met onze aankomst in de hoofdstad Vientiane, is dat ook de locatie waar dit verslag getypt wordt. Al snel kwamen we erachter dat Vientiane niet zoveel te bieden heeft. De hoofdattractie hier is het "Buddha Park", waar 200 buddha-beelden willekeurig neergezet zijn, met als bekendste de 40-meter lange "reclining buddha" is. Hoewel fotogeniek is deze in het echt niet bijzonder indrukwekkend, en de rest van het park(je) hadden we eigenlijk in 20 minuten wel gezien. Dus konden we weer bijna een uur terug, in een gammele bus die met wat duct tape een stuk beter gemaakt zou kunnen worden, en met steeds meer mensen die onderweg opgepikt worden. In de avond hebben we nog sushi gegeten, en de dag erna stond de reis naar Tham Kong Lo op het programma.

Helaas waren we beiden nog steeds niet hersteld van de voedselvergiftiging die we in Vang Vieng opgelopen hadden; Paul sproeide nog menig Laotiaans potje onder en bij mij zat de kurk er al enkele dagen in als gevolg van een diarreeremmer die zijn werk iets te goed deed...

Toch hebben we de tocht van zo'n 6 a 7 uur gemaakt en gelukkig viel deze erg mee; voor Laos prima wegen, met genoeg beenruimte en ramen die open konden. Eenmaal aangekomen in Konglor, het dorpje bij de Kong Lo grot wat duidelijk nog niet voorbereid is op massas toeristen (maar goed ook, aangezien Paul, ik en nog een Nederlands stel de enige waren die tot dit punt nog in de bus zaten. Met 3 gueshouses en 2 restaurants die erbij hoorden was het echter voldoende voor de nacht. De ochtend erna hebben we dan ook maar bij ons guesthouse ontbeten; lekker makkelijk als je een menu hebt met maar 1 keuze!

Daarna vertrokken we richting de grot, op ongeveer een kilometer lopen van ons dorpje. Het kostte dan 3 dagen de tijd (1 dag heen, 1 dag daar en 1 dag terug) maar het was ongetwijfeld de moeite waard. In een lang houten bootje, met 1 "stuurman" met peddel voorop, en 1 "kapitein" met een buitenboordmotortje achterop vaarden we door de grot, 7 kilometer lang met enkel onze zaklampen als verlichting. Het was een bizarre ervaring, waarbij we enkele keren vast kwamen te zitten door het ondiepe water of doordat onze gidsen dachten dat we wel volle vaart over enkele rotsen omhoog konden varen (een soort mini-watervalletje). Ondertussen zagenw e nog enkele krekels, vleermuizen en een hagedis/salamander en een klein uurtje later ben je er aan de andere kant weer uit. Na daar even rond te hebben gehangen op een soort picknickplaatsje gingen we weer terug, de omgekeerde route weer met het bootje. Al bij al een ervaring die ik niet snel zal vergeten!

De terugreis naar Vientiane ging voor ons in 2 etappes, eerst wilden we de tuktuk naar het nabijgelegen grotere Ban Na Hin nemen, maar omdat we deze gemist hadden waren we aangewezen op een local, Souk, die ons met de minivan bracht. Deze moest de dag erna (vandaag dus) toch naar Vientiane, dus konden we (tegen betaling) mee met zijn minivan, waardoor we nu dus in de hoofdstad terug zijn. Doordat Souk ook nog even een ticket voor de slaaptrein naar Bangkok voor vanavond voor Paul kon regelen zit ik hier nu intussen alleen in een internetcafeetje te overpeinzen wat was geweest en wat nog gaat komen.

De afgelopen maand was echt fantastisch, waarin we beiden veel meegemaakt en gezien hebben. Paul is nu onderweg richting de zuidelijke eilanden van Thailand, en ik wens hem dan uiteraard veel plezier. Zijn blog is verder te volgen via http://paul1987.waarbenjij.nu

Voor mij rest nog de uitdaging vandaag en morgen in Laos te overleven met het laatste beetje lokale geld wat ik nog heb. Met zo'n 6 euro hoop ik vanavond nog mijn diner te betalen, en morgen ontbijt, lunch en de tuktuk naar het vliegveld. Iets zegt me dat ik toch maar wat Thaise baht of Amerikaanse dollars moet gaan spenderen hier...