Woorden schieten tekort...

Woorden schieten tekort als ik Cambodja totnutoe moet beschrijven. Omdat dat voor een blog wellicht niet heel handig is zal ik toch maar proberen enkele ervaringen te delen.

Nadat ik in Phnom Penh gearriveerd was wist ik al dat de dag erna een indrukwekkende zou zijn. Ik zou namelijk naar de Killing Fields gaan, waar de gevolgen van de genocide van eind jaren 70 nog duidelijk zichtbaar zijn. Toen we bij het park aan waren gekomen leek het op het eerste gezicht wat kaal en weinig indrukwekkend, maar zodra de audiotour begint kwam alles tot leven.

Stap voor stap werd de geschiedenis uitgelegd, en was ook duidelijk waarom er zo weinig gebouwen staan (alles afgebroken toen de Khmer Rouge verdrongen werd). Wanneer je echter verder gaat in de tour kom je echter de graven tegen, zie je de botten nog op de grond liggen (je moet soms echt oppassen waar je loopt, sommigen liggen nog midden in het pad!) en staan er glazen kisten met botten, kleren of schedels. Een misselijkmakende geschiedenis ontrafelt zich en letterlijk iedereen verstomt wanneer we bij een boom komen en naar de audiotour luisteren. De boom werd vroeger gebruikt om de kinderen tegen dood te slaan; ze werden bij de benen vastgepakt en de schedels spatten tegen de boom uiteen. Een van de ontdekkers van deze boom zag letterlijk nog stukjes schedel, hersenen en kleding aan de boom kleven!

De tour eindigt met een bezoek aan het memorial gebouw, waar 17 verdiepingen van schedels opgestapeld zijn, en een kleine expositie. Het bezoek aan de Killing Fields maakte bij iedereen erg veel indruk, en het feit dat de verantwoordelijken veelal aan straffen zijn ontkomen (Pol Pot heeft zo nog rustig in Thailand met een 2e vrouw kunnen leven tot hij op 82-jarige leeftijd kwam te overlijden) maakt het allemaal nog wat erger.

Daarna stond een uur quad-rijden op het programma, en dat begon een beetje met mixed feelings. Samen met 2 anderen werden we echter door het team (Blazing Trails, mocht je ooit naar Phnom Penh gaan dan kan ik het van harte aanbevelen) uitgelegd hoe we het moesten besturen en even later crossten we dan toch over de rode zandwegen door het platteland. En waar eerst enige twijfel was of het wel het goede moment was werd dit al snel verdrongen toen we de erg mooie tocht maakten. Bij alle huisjes waar we langs reden kwamen de kinderen naar de weg gerend om te zwaaien, lachen en high-fives te geven! De hele tocht reed iedereen met een big smile rond, genietend van het prachtige uitzicht, maar vooral van de spirit van het Cambodjaanse volk. Ondanks een gitzwarte geschiedenis is het namelijk opgeklommen, en zijn mensen er zo aardig en gelukkig, daar wordt iedereen vrolijk van! Dat leidt overigens wel af, want te druk om me heen kijkend reed ik even later dwars door de koeienpoep, en vlogen de stukken in het rond waarbij enkele delen op mijn broek belandden.

Toen de tocht dan ook ten einde kwam was iedereen erg enthousiast, dat men met zo weinig zo gelukkig kan zijn en dit over weet te brengen op ons. Erna kwam echter de harde geschiedenis weer tot mij, met een bezoek aan de Tuol Sleng S21 prison. Hier zag ik weer eens de geschiedenis en bekroop dezelfde droevige stemming als bij de Killing Fields. In erbarmelijke omstandigheden werden mensen in kleine cellen vastgeketend, gemarteld en vermoord. Als je goed kijkt zie je de bloedspatten dan ook nog op het plafond of op de vloer, waardoor de geschiedenis weer een stuk dichterbij komt.

Na deze dag met emotionele ups en downs vertrok ik naar Siem Reap, waar Ankor Wat stond te wachten. Gisteren ben ik dan ook enkele tempels gaan bezoeken, waarbij Bantae Srei toch wel de meest indrukwekkende was. Over heel het gebied zijn vele tempels gevonden, en deze laatste was nog erg gedetailleerd en in erg goede staat. De schoonheid van al deze tempels geeft nog maar eens aan wat dit land te bieden heeft. Er is vanuit Siem Reap zoveel te bezichtigen dat het oppassen wordt voor de beruchte "tempelmoeheid".

Ik heb echter Angkor Wat zelf nog bewaard tot later, aangezien ik deze graag per fiets voor zonsopkomst wil gaan bekijken, maar dat zien we later wel. Morgen staat een bezoek aan de afgelegen noordelijke tempels van Preah Vihear op het programma, waar Thailand en Cambodja nog redelijk recentelijk over gevochten hebben. Deze tempel is gelegen bovenop een berg en schijnt een adembenemend uitzicht te bieden over de vallei. Zometeen echter nog even de lokale markt bezoeken onder leiding van een gids, waarbij een lunch met mogelijk krekels, gefrituurde vogelspin of kakkerlakken op het programma staan, yummie!?