Tempel-tijd!

Opvallend genoeg ben ik pas net weg uit Siem Reap, een plaats die naast tempels weinig te bieden lijkt te hebben. Wat hield mij hier nadat ik alle toeristische trekpleisters wel gezien heb?

Zoals al eerder tijdens de reis bleek zijn het de mensen die het de moeite waard maken, waardoor ik nu toch wel moeite heb om Siem Reap achter me te laten. Het is een stad waar naast de gebruikelijke Ankor Wat bezoekers ook veel vrijwilligers actief zijn; jongens en meiden tussen de 20 en 30 die de lokale kinderen Engels leren of bij een NGO werken. Ook in mijn hostel kom ik ze tegen, en het zijn zonder uitzondering erg fijne mensen om mee om te gaan, vol positieve energie en bijdragend aan dit prachtige land. Het maakt me toch wel een beetje jaloers, soms denk ik dat ik wilde dat ik het lef misschien wel had om Nederland achter te laten en hier met veel plezier echt het verschil te kunnen maken, in een prachtige omgeving zonder zorgen. Ik denk echter nog steeds kijkend naar de toekomst en hoe dit misschien niet het beste is voor de langere termijn (moet toch eens beginnen met werken...), en ik kan de vrienden en familie niet voor onbepaalde tijd achter me laten. Zo leer je jezelf toch steeds beter kennen tijdens zo'n reis.

Anyway, tot zover dit stukje zelfreflectie, ik ga er vanuit dat ik bij thuiskomst toch binnen afzienbare tijd een leuke baan ga vinden, dus ouders, wees niet gevreesd.

Wat heb ik de afgelopen dagen uitgespookt zullen jullie je wellicht afvragen? Vrijdag was een redelijk rustige dag, waarbij de "foodwalk" het hoogtepunt was. Onder begeleiding van een local gingen we op pad om lokale "lekkernijen" te eten. We kregen dan ook de mogelijkheid om gefrituurde krekel, kever, slang of kikker (een hele met botjes en al) te proeven. Helaas waren er geen vogelspinnen om te proeven, niet echt het seizoen, maar de overige beesten waren ook wel prima. Het smaakte allemaal niet heel erg lekker, maar ook niet echt vies; alles was goed doodgefrituurd waardoor het vooral erg knapperig was.

Daarna volgden nog enkele andere proeverijen, van Kmher-koekjes tot een rare mix van onder andere ijs, bananen, rijstachtig spul en suiker. De echte beproeving moest toen echter nog komen, namelijk het half-ontwikkelde eendenei. Bij het openmaken zie je dan ook al snel het hoofdje, de poten en veren op t kuikentje, wat de eetlust niet ten goede komt. Echter, omdat ik toch alles eens geprobeerd moest hebben (wie weet is het wel heel lekker...) heb ik deze ook maar gegeten, wat overigens niet voor herhaling vatbaar is. Je kon namelijk proeven dat het snaveltje al enigszins hard begon te worden, waardoor je echt het idee hebt dat je een rauw kuikentje opeet. Ach, moest het toch proberen?!

De dag erna was ook een bijzondere. De Australische Yan, die ik in het hostel had ontmoet, had namelijk enkele vrienden die een busje met bestuurder gehuurd hadden om naar Preah Vihear te gaan, en ik mocht mee. Deze tempel is zwaarbevochten en bevindt zich op de grens met Thailand.

Om 6 uur in de ochtend gingen we dan ook op pad, en onderweg kregen we te horen dat we ook Beng Maelea en Koh Ker zouden bezoeken, waar zich ook enkele fantastische tempels bevonden! Vooral Beng Maelea was indrukwekkend, doordat de jungle de regie weer in handen had genomen en de tempels overgroeid met enorme bomen en planten waren. Ook doordat we hier ruim voor alle Chinese tourbussen waren gaf het een bijzondere sfeer.

De hele tocht was uiteindelijk erg lang, en soms over rode zandpaden, door de bossen en met een prachtig uitzicht. Het laatste stukje naar Preah Vehier was echter onmogelijk te doen met onze minivan, dus werden we per 4WD jeep erheen gebracht. Eenmaal boven blijkt het uitzicht en de tempel echt de moeite waard te zijn. En dat er dan boven militairen, bunkers en machinegeweren zijn maakt het alleen maar bijzonderder. Helaas werkte het weer niet helemaal mee, aangezien het uitzicht door de lichte bewolking toch wat beperkt was, maar iedereen had het duidelijk naar zijn zin in deze afgelegen tempels.

Omdat ik nog niet "uitgetempeld" was stond de dag erna onder andere Ankor Wat op het programma, wat het hoogtepunt van Cambodja zou moeten worden. Dus vertrok ik om 10 uur per fiets richting de tempels, wat gezien het weer misschien niet de beste optie was geweest. Met 38 graden en volle zon was dit één van de warmste dagen hier, en toen ik eenmaal daar was merkte ik dat ook wel, al was het ook wel lekker om eens wat actiefs te doen.

Eerlijk gezegd viel Ankor Wat me enigszins tegen; het kent minder gedetailleerde stenen dan menig ander tempel en de gangen er omheen waren eigenlijk vrij eentonig. Desondanks was het zeker de moeite, al was het maar vanwege de omvang, aangezien dit het grootste religieuze gebouw ter wereld is. Echter, andere tempels daar in de buurt, zoals Bayon (met tientallen gezichten) en Ta Phrom (bekend van Tomb Raider) waren eigenlijk mooier, zei het minder imposant qua omvang. De eerder aanschouwde Beng Maelea en Bantae Srei blijven echter mijn favorieten!

Omdat ik merk dat dit al een erg lang verhaal begint te worden, en het strand begint te lonken, zal ik dit verslag afkappen en morgen verder gaan met het bespreken van de laatste dagen. Ja, u leest het goed, ik bevind me nu aan het strand in Sihanoukville, wordt vervolgd...