Same same, but different?

Na nog een dag op de boot en enkele dagen in Luang Prabang begrijp ik waarom de term "same same, but different" hier zo populair is.

Allereerst begon dag nog wel prima, het blijft een mooi uitzicht, maar rond het middaguur had in het wel gezien. De bergen, de rivier, de dorpjes, het begint steeds meer op elkaar te lijken na 14 uur op een boot. Same same, but different... Aangekomen in Luang Prabang was het weer een zoektocht naar een goedkoop en acceptabel hostel, wat we na enige tijd dachten gevonden te hebben in een klein straatje, niet ver van de lokale markt. Helaas kwamen later de ongemakken pas naar boven: de kraan zat los, de gootsteen lekte zodat je bij het wassen van je handen ook gelijk je voeten waste en de douche sproeide alle kanten op, waardoor je moeilijk je handdoek droog kon houden om je erna nog af te kunnen drogen. Op zich prima mee te leven, maar het feit dat het bed zo slecht was dat de veren in het matras tussen mijn ribben zaten te porren maken ons de dag erop toch doen besluiten maar een andere accommodatie te zoeken. Gek genoeg allemaal problemen die we eerder meegemaakt hebben maar niet eerder allemaal tegelijk. Same same, but different... En dan hebben we het nog niet over de hanen die hier op 5 uur 's ochtends afgesteld staan (zowel in Thailand als Laos, komen misschien uit een andere tijdzone).

Gelukkig vonden we later wel een prima hostel waar we nu in de tuin van een Beerlao genieten (slechte grappen als "mijn Bier is Lao" [klinkt als "lauw"], "drink jij je bier Lao?" en "liever Beerlao dan lauw bier" zijn intussen de revue gepasseerd). Intussen hebben we ook mogen genieten van de Laotiaanse keuken. De Larp (soms als Lap of Laap geschreven, maakt ook niet uit als je de R niet uit kan spreken) viel toch tegen. Deze kleine stukjes vlees met taugé en veel kruiden waren volgens mij best slecht bereid aangezien het weinig bijzonders was, misschien laag het aan het restaurant. De Krannap Pa daarentegen was heerlijk; vis gebakken/gestoomd in bananenblad, gevuld met vlees en kruiden, was totnogtoe het culinaire hoogtepunt van de reis (al was de eerste bananapancake ook wel erg goed). Dat mocht ook wel gezien de prijs; we hadden een goed restaurant uitgekozen dus waren maar liefst €4,50 kwijt (45.000 Kip).

Daarnaast hebben we de stad verder verkend. De in Frans koloniale stijl gebouwde stad is erg prettig. Alles is redelijk kleinschalig en ligt binnen loopafstand, en ze verkopen er bageuttes als ontbijt of lunch. Desondanks wordt het voor de 8e keer gebukt (het is gebouwd voor mensen tot 1.60m) door de nightmarket lopen wel veel van hetzelfde (same same, but different). Hetzelfde kan gezegd worden over de vele "Wats" (tempels) die ook hier te vinden zijn, een paar zijn erg mooi maar velen lijken op elkaar. En dan heb je nog de honderden t-shirtjes, kleedjes, pindaschalen en flesjes "snake whisky" (Laotiaanse "whisky" met een cobra erin) die verkocht worden, same same, but different... Gek genoeg weten de verkopers zelf ook niet wat nu het verschil is. Zo vroeg Paul naar 2 typen shirts wat het verschil was: "same same" was het antwoord. Waarom de ene dan 2 keer zo duur was wist ze ook niet; "I don't know, this more expensive" was het uiteindelijke antwoord. Het zal wel...

Gisteren zijn we toch maar iets nieuws gaan doen: de watervallen bezoeken. Nadat we eerst onze eigen tuktuk hadden gehuurd voor de dag vertrokken we, om een klein uur later te arriveren. Daar aangekomen zijn we naar de top van de watervallen geklommen, en op de terugweg heerlijk verfrissend erin gezwommen. In prachtig blauw water met mooie witte kalkstenen was het puur genieten.

Morgen wacht ons de volgende bestemming; een kleine 6 uur verder naar het zuiden ligt Vang Vieng ons te wachten. Ooit een wettenloos walhalla voor comazuipende backpackers, zal het er nu wat rustiger zijn (na 22 doden in 1 jaar en 2 doden in 1 week is het tubing en vooral het aanbod van drank wat ingeperkt), maar er valt nog genoeg te genieten. Van een prachtig uitzicht genieten terwijl we rustig in een opgeblazen binnenband de rivier afdobberen, er zijn slechtere vooruitzichten!


Ohja, vandaag met Chinese Newyear is ook onze "week met baard" ten einde. Waar we eerder hadden afgesproken een week lang niet te scheren is deze sinds gisteren voorbij, en gaat zodadelijk onze backpackers/zwerverlook toch echt verloren. Het gezelschap van een baard verandert een mens toch wel. Zo werden we gisteren aangesproken door een Fransman die eruit zag als zwerver die meteen over wiet begon, werd ons datzelfde aangeboden in Pakbeng en werd ik gisteren op de rug getikt met de vraag "Psst, lady boomboom?". Zou het de baard zijn? Ik voel me hetzelfde maar toch is het anders, "same same but different"?